Dr. Bram Brouwer

Home | Terug

MANTGUM - Jan, als we wereldkampioen worden, zijn we jou veel dank verschuldigd. Mannelijk Nederland was jaloers op je, met een vriendin als Yolante. Maar jij moest haar afstaan en het hogere doel hiervan onder de pet houden. Zelfs Balkenende zat in het complot. Vandaar de opmerking van de premier over jullie scheiding. Jij moest Yolante aan Wesley te koppelen, zodat zij de balansbandjes bij Oranje kon introduceren: hun geheime wapen.

Zelfs de Brazilianen waren kansloos. Balansbandjes zijn armbandjes met hologrammen, die geheime frequenties bevatten. Zoiets als de Biostabiel, die Tineke de Nooy ons ooit wilde verkopen, alleen goedkoper. Het bijzondere van dergelijke producten is dat ze overal voor helpen, dus ook voor beter voetballen.

Ook Yolante offerde zich op. Weken voor het kampioenschap deed ze zo'n bandje om haar bevallige polsje. Ze moest maar afwachten hoe dat zou uitpakken. Maar sinds ze dat bandje om had, had ze geen last meer van allerhande kwaaltjes waar gezonde jonge vrouwen normaal ook geen last van hebben. Het ultieme bewijs dat je er ook beter door gaat voetballen. De resultaten van Oranje in de voorrondes bevestigden dit.

Ik werd op de balansbandjes geattendeerd door een verslaggeefster van Een Vandaag. Ze wilde mijn mening, als sportpsycholoog, over dit geheime wapen van Oranje. Ze vertelde dat meerdere trainers aangaven dat hun pupillen beter functioneerden, zodra ze zo'n bandje omdoen. Toch zijn volgens mij dergelijke waarnemingen op suggestie gebaseerd. Als je verwacht iets te zien, zie je het ook. Dat het wel effect heeft op de winst van de fabrikant zal duidelijk zijn. Een bandje kost ± € 35,–, de productiekosten bij grote aantallen schat ik op hooguit € 0,50.

In principe heb ik niet zoveel bezwaar tegen het bijgeloof in dergelijke bandjes. Baat het niet, het schaadt ook niet (hooguit voor de portemonnee). Bijgeloof is ook een geloof en als mensen ergens in geloven helpt dat. Dat komt dan (in dit geval) niet door de armbandjes, maar door het geloof in die bandjes. We noemen dat ook wel het placebo-effect. Dat geloof kan zich ook ergens anders op richten. Bijvoorbeeld: veel wielrenners denken dat om te presteren de benen mooi glad geschoren moeten zijn. Het gevaar van bijgeloof is echter, dat het zich gaat uitstrekken naar middelen en methoden die wel slecht voor sporters zijn, zoals dopingmiddelen waarvan het prestatiebevorderend effect nooit echt is aangetoond.

Een ander bezwaar van bijgeloof is, dat zaken worden nagelaten waarvan het positieve effect wel bewezen is, zoals: mentale trainingsbegeleiding. Mijn collega en leermeester Rico Schuijers werkte met zowel de hockey- als de waterpolodames, die respectievelijk wereld- en Olympisch kampioen werden. Dat komt natuurlijk niet alleen door mentale training. Het Nederlandse Dames Water Poloteam presteerden al jaren op wereldniveau. Maar op het moment suprême maakten ze altijd cruciale fouten. Rico leerde de dames zich in de hektiek van een Olympische finale tot de laatste seconde op hun taak te concentreren. Ook liet hij de neuzen van alle teamleden (inclusief begeleiding) gedurende het hele toernooi dezelfde kant opwijzen, ook bij tegenslag. Het resultaat hebben we live kunnen zien: een zelfverzekerd Nederlands team, ook toen ze in het slot van de wedstrijd zwaar onder druk kwamen te staan. Op de momenten waarop ze het in het verleden verloren, creëerden ze nu winst.

Maar helaas, een gesprek met de KNVB leerde Schuijers dat men mentale trainingsbegeleiding voor Oranje niet nodig achtte. Het begeleidingsteam was kompleet, zonder sportpsycholoog. We weten nu waarom, zij hebben balansbandjes. Laten we hopen dat het bijgeloof voldoende is. Immers een objectieve analyse van Nederland-Brazilië laat nogal wat momenten zien waarin Nederland steekjes liet vallen. Of dat in een finale tegen Duitsland volstaat?

***

Copyright © 2006-2022 - Dr. Bram Brouwer - All Rights Reserved