Dr. Bram Brouwer

Home | Terug

Annie Schreiers-Pierik

Na het Teven-bonnetje dreigt een nieuwe bonnetjes affaire, nu met Europarlementariër en voormalig Tweede Kamerlid Annie Schreijer-Pierik in de hoofdrol. Deze voorvechtster van de boerenstand uit Hengevelde heeft een conflict met haar partij, het CDA. Die eist een accountantsverklaring voor het besteden van de € 4320 onkostenvergoeding die ze maandelijks als Europarlementariër ontvangt. Haar vier CDA-collega’s overlegden zo’n verklaring, Schreijer-Pierik weigerde.

Nadat Schreijer-Pierik aangaf de gevraagde bonnetjes te hebben weggegooid, kreeg ze een golf van kritiek over haar heen. De dagelijkse standaard noemt haar een ‘hautaine graaister’ en twijfelt aan de integriteit van de Twentse. Als Schreijer-Pierik zich verdedigt noemt de nieuwssite dat zelfmedelijden.

Het conflict leidde bijna tot het opzeggen van haar CDA-lidmaatschap, om als zelfstandig lid van het Europees parlement door te gaan. De 113.000 voorkeurstemmen die ze bij de verkiezingen kreeg zijn voldoende om zo’n stap te rechtvaardigen, aldus Schreijers-Pierik. Maar na bemiddeling van Arco Hofland, burgemeester van Rijssen-Holten, en een gesprek met CDA-voorzitster Ruth Peetoom heeft Schreijer-Pierik alsnog toegezegd om vanaf 1 juli 2017 keurig in het CDA-gelid mee te lopen en haar onkosten te verantwoorden. Dat lijkt logisch, maar is dat ook zo?

Maandelijks ontvangt Annie Schreijer-Pierik haar salaris als Europarlementariër van € 8.213,20, aangevuld met een forfaitaire onkostenvergoeding van € 4320. Dat wil zeggen, de Europese Unie koos er voor de onkosten van Europarlementariërs via een vast bedrag te vergoeden, onafhankelijk van de werkelijke kosten. Dat maakt een kostbaar administratief apparaat overbodig dat nodig zou zijn om de declaraties van de 751 Europarlementariërs te verwerken. Maar het voorkomt ook discussies over wat wel en wat geen representatiekosten zijn. Die discussie kan voor Europarlementariërs behoorlijk ambigue zijn. Bijvoorbeeld de kosten van een nieuwe jurk, zijn dat representatie- of privékosten, vraagt Annie Schreijer-Pierik zich af. Ik kan haar het antwoord niet geven.

Een forfaitair vergoeding kan in het voordeel en het nadeel van de Europarlementariër uitvallen. Maar als daarvoor gekozen is, is het duidelijk dat de betrokkene zijn of haar uitgaven niet meer hoeft verantwoorden. Dat kunt u leuk vinden of niet, maar zo zijn de regels en die gelden ook voor CDA-Europarlementariërs. Wie dat wil veranderen moet in Brussel zijn en niet bij Schreijer-Pierik.

Bezoekers van de Tubantia-website konden een poll invullen met drie keuzeopties. Toen ik site raadpleegde waren er 4910 stemmen uitgebracht. Slecht 4% van de respondenten koost voor de juiste optie, namelijk dat Schreijer-Pierik niet verplicht is een accountantsverklaring te overleggen. Ik heb dit hiervoor uitgelegd.

23% van de respondenten koos voor de optie dat het verstandig is dat Schreijers-Pierik in de toekomst wel een verklaring over haar onkosten overlegt. Door open te zijn win je immers het vertrouwen van de kiezers. Deze respondenten realiseren zich blijkbaar niet dat ze Schreijer-Pierik niet alleen opzadelen met een, zeker voor een actief parlementariër, een enorme administratieve last en hoge accountantskosten, maar ook met de al genoemde ambiguïteit. Forfaitaire vergoeding zijn, zoals besproken, juist bedoeld om dat te voorkomen. En, voor die extra kosten krijgt ze geen extra vergoeding.

Maar liefst 73% van de respondenten vond een onkostenvergoeding van € 4320 per maand zondermeer te hoog of die nu verantwoord wordt of niet. Of die vergoeding te hoog is kan ik niet beoordelen, maar dat kunnen die respondenten ook niet. Verbazingwekkender is echter dat deze respondenten feitelijk zeggen dat zelfs als bij verantwoording zou blijken dat die forfaitaire vergoeding te laag is, ze het bedrag nog steeds te hoog vinden. Met andere woorden, je mag ons in Europa wel vertegenwoordigen, maar wel op eigen kosten. Dan is de Nederlandse kiezers de ‘hautaine graaier’ en niet Annie Schreijer-Pierik. Wel de lusten, niet de lasten.

Samengevat: Annie Schreijers-Pierik is volgens mij een actief parlementariër die zich met hart en ziel inzet voor de boerenstand. Daardoor kwam ze volgens mij als Tweede Kamerlid soms drammerig over. Ik ben het vaak oneens met haar politieke opvattingen. Maar hier heeft ze volgens mij het gelijk volledig aan haar kant staan. De aantijgingen aan haar adres zijn onzinnig. Iedereen, inclusief het CDA-bestuur, die vindt dat Europarlementariërs hun onkosten tot de laatste cent moeten verantwoorden, moet in Brussel zijn en niet in Hengevelde.

Afsluitend, de respondenten op de Tubantia-poll laten zien dat de reacties op Schreijer-Pierik niet uit de ratio voortkomen, maar vooral uit emoties. Alle politici zijn graaiers en daar kunnen we lekker weer eens ons hart over luchten. Dat journalisten de politiek controleren is een groot goed in democratieën, maar ze mogen geen hetze creëren waar geen vuur brand en zelfs geen rook is. Nepnieuws is er al genoeg, daar hoeven de reguliere media niet aan mee te helpen. Voor het CDA geldt hetzelfde. Ze willen roomser zijn dan de paus. Maar je kunt de spelregels tijdens het spel niet wijzigen.

***

Copyright © 2006-2022 - Dr. Bram Brouwer - All Rights Reserved